Komentarze

• 

  maxmaks

  31.10.2007 12:42

  ...Rozmowa pomiędzy ruinami
  Dumnie kroczysz przez ganek mojego eleganckiego domu
  Z dziką furią, niepokojącymi owocowymi wiankami
  I bajecznymi lutniami i pawiami, rozdzierając sieć
  Wszelkich dobrych obyczajów, które powstrzymują trąbę powietrzną.
  Teraz, kosztowny porządek ścian runął; gawrony kraczą
  Ponad przerażającą ruiną; w ponurym błysku
  Twojego burzliwego oka, magia ucieka
  Jak zniechęcona wiedźma, opuszczająca zamek kiedy prawdziwe dni się
  tłuką.
  
  Pęknięte kolumny obramowują perspektywy skały;
  Kiedy stajesz się bohaterski w krawacie i marynarce, siedzę
  Ułożona w greckiej tunice z włosami spiętymi w kok,
  Głęboko osadzona w twoim czarnym spojrzeniu, sztuka stała się tragiczna:
  Która jak rdza zemściła się na naszej upadej posiadłości,
  Jaka ceremonia słów może naprawić spustoszenie?
  
  sorki, to nie moje, ale jakoś pogoda nie nastraja mnie do wierszykowania, więc musisz się tym zadowolić :(
• 

  maxmaks

  31.10.2007 12:43

  a tak wracajac do fotki, to świetny kadr i bardzo mi się podoba :)