Kompozycja centralna

Kompozycja centralna najczęściej używana jest w fotografii portretowej w studiu (na przykład tworząc zdjęcie do CV lub innych dokumentów), fotografii produktowej oraz bardzo często przy fotografowaniu przedmiotów widzianych z góry, co ostatnio ma duże zastosowanie między innymi w fotografii kulinarnej.

W skrócie: kompozycja centralna opiera się na umieszczeniu głównego przedmiotu lub osoby w samym centrum kadru.

 

Bardzo często jest też ona oparta na kompozycji symetrycznej, czyli sytuacji kiedy przez utworzony obraz możemy przeprowadzić oś symetrii, a wzór lub przedmioty po obu stronach są powtarzalne (w idealnej sytuacji są one odbiciem lustrzanym).

Zdjęcie może mieć oczywiście kilka osi symetrii - często zdarza się to w przypadku fotografowania architektury, gdzie wiele linii powtarza się tworząc ciekawe wzory.

 

Celem kompozycji centralnej jest skupienie wzroku odbiorcy na konkretnym centralnym punkcie - wtedy linie i kształty (lub ich całkowity brak) prowadzą naturalnie wzrok w odpowiednie miejsce.

 

Od wielu lat krąży cytat, który stał się na tyle powszechny, że nie przypisuje się go jednemu twórcy: “symetria jest estetyką głupców” Bardzo często mówi się o symetrii w ten sposób zarówno w kontekście malarstwa, architektury jak i fotografii. W każdej z tych dziedzin symetria jest  czasami potrzebna i jak każde tego typu stwierdzenie, ma swoich zwolenników, jak i przeciwników. Gdyby nie symetria, nie bylibyśmy w stanie tworzyć równych konstrukcji architektonicznych, wiele budynków nie mogłoby powstać, lub uległyby szybkiemu zniszczeniu. Z drugiej strony, gdyby stosować symetrię do wszystkich dziedzin życia,  żylibyśmy w idealnie równym, powtarzalnym i nudnym świecie.

 

Kompozycja centralna czy symetryczna stwarzają wrażenie ładu i harmonii, które czasem każdemu są potrzebne. Mogą dostarczyć nam informacji o artyście, o jego stanie emocjonalnym (częściej w przypadku malarstwa czy rzeźby).

Stosując ten rodzaj kompozycji w fotografii możemy uzyskać efekt harmonijności, ładu, porządku, czystości, równowagi, uporządkowania czy idealizmu. Warto jest więc stosować to w uzasadnionych przypadkach z pełną świadomością środków, które za tym idą.